Willem en ik kennen elkaar al 30 jaar en we zijn matties voor het leven. Alzheimer is voor hem altijd een prominent onderdeel van zijn leven geweest. Zijn vader en broer hebben het gehad. En het noodlot heeft nu ook bij hem toegeslagen.

Dit betekent dat er ooit een einde komt aan het maken van mooie herinneringen samen. Dat is iets wat we niet meer kunnen veranderen. Het enige wat ik wil, is dat het bij deze generatie stopt. En dat door onderzoek iets wordt gevonden wat deze ziekte een halt toe roept.

Hiervoor fiets ik graag 160 km. En zorg ervoor dat we in ieder geval nog 1 mooie herinnering maken.